"Καμπαρέ" από το "Συν1-Μιχάλης Τούμπουρος"

Το ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΣΧΗΜΑ ΣΥΝ ΕΝΑ – ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΟΥΜΠΟΥΡΟΣ συνεχίζει με εντατικούς ρυθμούς μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού και με συμμετοχή του Dance Studio της Μαρίας Λαδά, τις πρόβες για το «ανέβασμα» του μιούζικαλ «ΚΑΜΠΑΡΕ» των Τζο Μάστεροφ και Τζον Κάντερ, βασισμένο στα μυθιστορήματα «BerlinStories» του Κρίστοφερ Ίσεργουντ και «I am A Camera» του Τζον Βαν Ντρούτεν,. Στη σκιά του ναζιστικού εφιάλτη, στο σκοτάδι ενός υπόγειου Καμπαρέ, παρελαύνει μία σειρά από γοητευτικούς ήρωες. Οι φιγούρες του Καμπαρέ, όλες τους γεμάτες πάθη και αδυναμίες, περιμένουν να συναντήσουν το όνειρό τους, καθώς κινούνται ανάμεσα στα φώτα των προβολέων, τους φρενήρεις χορούς των κονσοματρίς και τους θεατρινίστικους αυτοσχεδιασμούς του κομπέρ. Αν τα όνειρα παραμένουν όνειρα και η ζωή γίνεται εφιάλτης το ΚΑΜΠΑΡΕ είναι το σκηνικό στο οποίο θα δοθούν απαντήσεις. Με κεντρικά σκηνικά στοιχεία την ατμόσφαιρα του γερμανικού καμπαρέ, τα τραγούδια και τον χορό, το έργο κρύβει πίσω από την μουσική δομή του έναν αυθεντικό προβληματισμό για την πορεία της ανθρώπινης Ιστορίας. Ο ρατσισμός παντός είδους, ο διεθνής χρηματοπιστωτικος φασισμός, ο οικονομικός ναζισμός, ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε «ανώτερους» και «κατώτερους» και το τσαλάκωμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ανθεί και σήμερα στον αιώνα της τεχνολογίας, της πληροφορίας, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και του δήθεν πολιτισμένου κόσμου, και εκδηλώνεται άλλοτε ξεδιάντροπα, άλλοτε καλυμμένος από «αναγκαίες» πολιτικές ή μη αποφάσεις των κάθε είδους «ιθυνόντων» και άλλοτε με την απλή σιωπή. Άλλωστε ο Jean-Paul Sartre έλεγε πως «ο φασισμός δεν χαρακτηρίζεται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από τον τρόπο που τα εξοντώνει».